Naceu nas Pontes no ano 1948, di de se mesmo que de pequeno durmía entre as labras mentres o seu pai torneaba; procede dunha familia de longa traxectoria no oficio onde os segredos da profesión transmitíanse como herdanza tan valiosa como a mesma terra.

Lolo de Severiano é “O Mestre” no traballo coa llerga, ferramenta propia desta zona que o mesmo se forxa, amorna e afía.

Como outros grandes artistas posúe esa intuición que o fai único onde une coñecemento, experiencia e capacidade creativa para facer posible o improbable: tornear de oído e case cos ollos pechados.

Bernard Azema está retirado da educación, segue traballando con paixón a madeira e, desde 2014, especialízase en torneado ornamental. Toda a súa produción está relacionada cos tembladores que esculpe e tornea descentrados; as súas pezas son moi delicadas e fráxiles, desafiando as leis da resistencia do material empregado.

Re-interpreta no torno complicados traballos de vellos mestres dos séculos XVII e XVIII axudado por moldes, ferramentas especiais e modernos recursos tecnolóxicos como fresadoras, raios láser ou copiadores colocados tanxencialmente ao eixo.

Apaixonado da madeira, tenta dar a coñecer a súa paixón participando en eventos artísticos, artesáns, exposicións, demostracións, conferencias, …

trembleur-azema.com

Elisabeth Mezières vive preto de Nimes (sur de Francia), en plena natureza e á beira do Parque Natural deas Monts d’ Ardèche.

O seu traballo xorde do desexo de tornear en verde as madeiras locais da maneira mais fina posible para que, ao secar, as deformacións propias do proceso acheguen unha beleza orgánica e elegante que constrúen ao redor das súas pezas un halo de poesía naturalizada ao que ela non pode renunciar. Ademas gústalle facer obxectos de uso cotián, acabados con cera de abella e aceite de noz, que resistan o paso do tempo sendo útiles, consentidos e queridos, polas súas propietari@s.

elisabethmezieres.com

Rod Page traballou en metalurgia e tratamentos térmicos, converteuse en mestre de metalistería e logo en profesor de deseño e tecnoloxía. En 1997, despois de asistir a unha demostración de Matthew Calder, puido acceder a un torno de madeira no seu traballo e úsoo para converter un tronco de bidueiro nunha forma oca; cometeu unha chea de erros, pero cun bo lixado a peza tiña bo aspecto e enganchouse!

En 2002 decidiu probar, a tempo parcial, o torneado de madeira como profesión aínda que ata agosto de 2011 non se converteu en tornero a tempo completo. O seu interese inicial era o torneado formas ocas Rod agora crea unha variedade de cousas, desde pequenos obxectos comerciais ata pezas de galería máis elaboradas; tamén desenvolveu procesos e equipos para facer pezas en celosía cun estilo propio e diferenciador.

Jérôme Blanc naceu en Xenebra (Suíza) en 1978. Despois de cinco anos de estudos na Escola de Artes e Oficios de Xenebra foise en Australia onde descubriu o oficio de tornear a madeira, algo que nunca abandonou.

De regreso á súa terra, traballou como carpinteiro e tallista de madeira, ao mesmo tempo que profundaba no torneado con mestres franceses (Marc Ricourt; Jean- François Escoulen; Alain Mailland).

A Jérôme gústalle traballar a madeira verde que consegue na contorna, é branda e sorprenden as súas formas despois do secado. É unha persoa preocupada polos problemas ambientais; interésalle moito os vínculos entre o ser humano, a contorna natural e as súas pezas ás que achega cor e texturas mediante un continuo proceso de investigación.

Está convencido de que todas as persoas poden ser artistas que tan só necesita activar o seu desexo e motivación para gozar descubrindo a madeira con todos os seus sentidos.

jeromeblanc.ch

Christian Delhon, Francia, o seu primeiro adestramento de torneiro de madeira, baixo Jean- François Escoulen en 1994, orientou ao restaurador de ebanistería cara ao torneado decorativo.

Logo de contactar con torneros estadounidenses, australianos e canadenses ( Terry Martin, Mickaël Hasaluk, Mark Sfirri, André Martel …) e decídese a facer demostracións.

Christian agora posúe un taller e unha tenda, o que lle permite exhibir o seu traballo e ofrecer clases para principiantes ou estudantes avanzados en torneado.

As súas espectaculares esferas estreladas manifestan un torneado preciso e creativo na combinación de madeiras.

Rafael Saigí, canario, foi un autodidacta tardío do torneado da madeira, oficio no que se iniciou aos 40 anos e “aos 46 obtivo o carné de artesán”. Nada en especial introduciulle neste nobre oficio, “simplemente un día vin un torno no escaparate dunha ferraxería e compreino, desde entón comecei a aprender a tornear só, por pura afección e paixón, non por motivos laborais”.

Antes de comezar a tornear e crear unha peza Saigí estudaba previamente a súa forma, o debuxo, contraste e cor das vetas e a cortiza da madeira, que inflúen notablemente no posterior proceso de elaboración.

“Coa madeira en bruto, xa sexa de raíz, de tronco, de verruga, etc, inicio o proceso de creación, tentando ver a peza final antes de montar a madeira no torno”. Desta forma Rafael Saigí achegaba ao resultado final de cada unha das súas pezas unha parte orixinal da materia prima, xa fose un oco, unha greta, o bordo natural ou aquilo que máis lle chamase a atención para que quedase integrada e harmonizase coa vasilla ou obxecto realizado.

Da illa de creta é o único tornero grego en facer demostracións internacionalmente, “exhibín o meu traballo en Inglaterra, Noruega, Bélxica, Francia e Estados Unidos. Tamén escribo artigos para revistas do Reino Unido, en particular a revista ” Woodturning”, e deseñei ferramentas de torneado de madeira para Hamlet Tools en Sheffield, Inglaterra. Pode atopar a miña galería e taller na cidade de Rethymno, Creta, onde pode ver o meu traballo e verme demostrando”. Como mediterráneo a madeira preferida para os seus traballos é a oliveira. As súas onduladas formas combinan un torneado meticuloso co coidado tallado dos corpos das súas copas.

É un tornero e escultor en madeira francés, con sede en Isère, rodeado de bosques Foi a transformación do material e a paixón polo traballo manual o que o levou en 2006 a suspender a súa carreira de enxeñería e reconverterse en escultura de madeira.

Este deseñador desenvolveu unha técnica para lixar madeira de forma transparente. Transforma anacos de carballo en bruto en encaixe real de madeira. Longa e meticulosa, esta técnica permite obter pezas de madeira de finura excepcional. Crecemento, exposición, tipo de chan, etc .: os aneis de madeira son unha fonte de información sobre a vida da árbore. Despois de haber torneado e baleirado a madeira ata obter unha forma moi fina, o escultor traballará o material con chorro de area para crear un efecto de encaixe e revelar a estrutura profunda deste material natural.

Polo seu coñecemento e o seu espírito de innovación, este creador cambia a aparencia do material de madeira, ofrecendo un xogo sutil de contraste entre o material e a luz. Obtivo numerosos premios, incluído o Gran Premio da Création da Ville de Paris na categoría “Artesanías confirmadas” en 2012. As súas pezas están presentes en moitos museos, incluído o Museo de Arte e Deseño de Nova York, como en Moitas coleccións privadas en todo o mundo.

lavieenbois.com

A Otero sempre lle gustou o torno, pero cando coñece a Fernando Vérez e a súa obra interésase seriamente. Participa desde os primeiros Encontros de Torneiros na Fraga, Xermade onde asiste a unha demostración de J- F Escoulen e iníciase no delicado mundo dos tembladores e descentrados. Asiduo colaborador nas demostracións da Asociación de Amigos dá Madeira das Pontes.

A introdución de Phil ao torneado de madeira produciuse á idade de 13 anos cando o seu pai adquiriu un torno de pedal de ferro fundido para nenos, fabricado nos EE. UU. Na década de 1870. Tomouno como un hobby serio aos 20 anos e despois dun período de seis anos na industria de viaxes, tomou a decisión en 1994 de convertelo na súa profesión.

O seu coñecemento e apreciación das madeiras obtívose inicialmente ao traballar como enxeñeiro forestal durante varios anos.

Phil é autor de varios artigos de revistas e do libro de proxectos máis vendido ” Woodturning, Two in One” que foi traducido a nove idiomas.

Os seus vasos de cores e formas ocas coas súas formas claras e fermosas e liñas fluídas buscan a forma perfecta. A súa razón para colorear madeira é mellorar a figura oculta en madeiras brancas, xeralmente unha ramificación ou unha ondulación, de sicómoro, bidueiro prateado, freixo, arce e similares.

Benoît Averly vive e traballa en Borgoña (Francia), onde crea, cun espírito refinado, obras de madeira con sutís contrastes, xogando con luces, liñas e texturas. Inspirado pola natureza, a arquitectura, alimenta as súas creacións a través do seu traballo fotográfico durante as súas viaxes, buscando un ritmo e un equilibrio tranquilo.

A madeira, un material que descubriu desde a infancia, trabállase en formas simples, raramente lisas, a maioría das veces cubertas con materiais, texturas ou patróns repetitivos.

“Nacín nun pobo de Lugo, crieime noutro do Bierzo, en León, e desde fai cincuenta anos vivo en pobos dos arredores de Oviedo”. No ano 1981 tiven necesidade de buscar un torneiro de madeira en Oviedo para facer unhas pezas, atopeime con que só quedaba un na cidade e accedeu a deixarme velo traballar. Quedei estupefacto… Aquel artista metía un “pau cadrado” no torno e sacaba, entre unha nube de labras e en escasos minutos, un belo balaustre dunha escaleira. Era Andrés. Decateime de que acababan de celebrarse os primeiros Encontros de Torneiros na Fraga, Xermade; eses perdinmos, pero non faltei aos segundos, alí coñecín a Lolo coa súa inmensa destreza, Tito torneando e a Fernando ensinándonos coa súa coñecida maxia, máis adiante a Javier Palacios e a Arturo e o seu tradicional torno de ballesta. Así deixei de raspar con vellas limas e empecei a cortar con gubias de aceiro rápido que nos facilitaba o bo de Miguel de Tornyfusta”.

“Cando torneo sinto un profundo pracer por crear algo novo e unha tamén profunda gratitude por todos aqueles mestres que me ensinaron. As liñas de deseño que escollo e as formas que desenvolvo son sempre liñas puras e sinxelas, sen adornos nin floreos barrocas. Busco as formas harmónicas e equilibradas das pezas tradicionais .

Romuald Clémenceau sempre traballou con madeira, seguiu cursos de baixorrelieve e logo de escultura redonda sobre madeira.

Formouse xunto a Jean-François Delorme, Alain Mailland, Christophe Nancey, Mark Sfirri, Thierry Martenon, para descubrir outras técnicas e combinar así escultura e carpintería.

A súa inspiración provén da natureza, ás veces microscópica, ás veces infinitamente grande, ningún aspecto da nosa Terra queda atrás. Atoparás nas súas obras flores, fungos, texturas a partir de sementes, resultado de múltiples procesos. Queimaduras, oxidación, lixado ou pigmentación, Romuald só utiliza coñecementos naturais, traballando coas súas mans e a súa alma. As madeiras rexionais son a súa materia prima. Cun profundo respecto polo noso planeta, desexa reducir a súa pegada ecolóxica, fomentando incluso as técnicas de outrora.

Romuald Clémenceau foi recompensado con numerosos premios.

Paul é tornero, titor e autor. Produce unha ampla gama de artigos torneados principalmente a partir de madeira, pero tamén incorpora outros materiais como pedra, metais, resina e pintura destinados a realzar a beleza da madeira.

Gran parte do enfoque principal de Paul no torneado de madeira céntrase en pezas individuais. Tamén lle gusta utilizar unha variedade de ferramentas e técnicas diferentes, combinando textura e cor con torneado de madeira para realzar a beleza natural da madeira. Mesmo se poden producir pezas de cores que combinen coa súa combinación de cores se é necesario.

Paul é membro da Asociación de Torneros de Gran Bretaña (AWGB) e é un instrutor aprobado pola AWGB.

Stewart (Furini) é un tornero imaxinativo, sempre experimentando novas técnicas decorativas e con gran presenza nas redes sociais.

Encántalle o torneado de madeira e encántalle usar a cor e a textura para agregar unha nova dimensión ao que tornea. As posibilidades creativas son infinitas.

Ademais de ensinar e facer demostracións, fai vídeos periodicamente sobre técnicas decorativas e de torneado que podes atopar na súa canle de Youtube. Tamén escribe unha serie de artigos na revista Woodturning sobre como usar a cor e a textura no torneado.

Químico de profesión, Paco Boyero descubriu hai máis de 20 anos o que se podía facer cun torno e desde entón non parou, dedicándolle aínda “moito máis tempo” desde que está xubilado. Habitual nas xornadas de Pravia ou de Villafames.

Experto no uso de resinas, para o é un material distinto, que pode engadir un toque de cor, un novo efecto decorativo ou facer posible unha peza dun anaco de madeira que non se pode tornear só”. Tamén se pode tornear independentemente para facer pezas como caixas ou bolígrafos e pode axudar a introducir outros elementos como follas, sementes…

Descubriu o Encontro de Torneiros na oitava edición e desde entón para o é unha cita obrigada.

Géronime realizou estudos de marquetería, ebanistería e torneado de madeira, combina pezas tradicionais con obras innovadoras e persoais.

Na universidade decidiu orientarse cara a unha profesión artesá, empezando por realizar os CAP: marquetería, ebanistería e tornería. Os tres en Revel, nun instituto de formación profesional. Foi unha especie de iniciación á carpintería, pero unha aprendizaxe demasiada afastada da realidade da profesión, do que tomou conciencia durante unhas prácticas primeiro con Elisabeth Mézières e logo con Matthieu Thézan.

En 2024 realiza as miñas primeiras demostracións de torneado e expón as súas pezas en multitude de lugares.

Helen Bailey é unha torneira de Newcastle upon Tyne (Reino Unido), realizou demostracións das súas habilidades en por todo o Reino Unido, Irlanda e América. Gañouse unha reputación internacional polo seu traballo a través das súas demostracións no mundo virtual e físico. O traballo que Helen crea é meticuloso nos seus detalles e moi solicitado e recoñecible como o seu xénero de traballo.

Helen empezou a tornear madeira fai só sete anos, pero xa recibiu moitos eloxios. O seu traballo apareceu na revista da Asociación Americana de Torneros de Madeira; unha das súas pezas foi seleccionada para unha prestixiosa exposición itinerante no Reino Unido e colabora habitualmente co sitio web World of Woodturners. A intrincada beleza do traballo de Helen levouna á fama e as súas pezas son moi apreciadas por particulares e coleccionistas de todo o mundo.

A obra de Pedro está baseada na interpretación do «cunco imposible», un recipiente que conta con dous eixos no seu interior que reforzan a estrutura. Unha peza que non se pode realizar na súa totalidade co torno e que xurdiu case por casualidade. Nun principio a idea de Pedro era facer un sombreiro, pero un imprevisto fixo que a obra se fose ao traste.

Esta é unha sinal de identidade de Pedro, ademais da improvisación e a creatividade. «Traballo un pouco sen rumbo fixo. Os profesionais ven un anaco de madeira e xa saben o que queren facer. Eu primeiro penso na peza que quero facer e logo busco o tronco que me vai a vir mellor».

A súa afección xurdiu fai uns 20 anos, cando fabricou uns palillos para os tambores cun torno caseiro. Compaxinou a súa afección coa súa profesión durante uns anos e cando se xubilou puido dedicarlle máis tempo á súa paixón.