Naceu nas Pontes no ano 1948, di de se mesmo que de pequeno durmía entre as labras mentres o seu pai torneaba; procede dunha familia de longa traxectoria no oficio onde os segredos da profesión transmitíanse como herdanza tan valiosa como a mesma terra.

Lolo de Severiano é “O Mestre” no traballo coa llerga, ferramenta propia desta zona que o mesmo se forxa, amorna e afía.

Como outros grandes artistas posúe esa intuición que o fai único onde une coñecemento, experiencia e capacidade creativa para facer posible o improbable: tornear de oído e case cos ollos pechados.

Bernard Azema está retirado da educación, segue traballando con paixón a madeira e, desde 2014, especialízase en torneado ornamental. Toda a súa produción está relacionada cos tembladores que esculpe e tornea descentrados; as súas pezas son moi delicadas e fráxiles, desafiando as leis da resistencia do material empregado.

Re-interpreta no torno complicados traballos de vellos mestres dos séculos XVII e XVIII axudado por moldes, ferramentas especiais e modernos recursos tecnolóxicos como fresadoras, raios láser ou copiadores colocados tanxencialmente ao eixo.

Apaixonado da madeira, tenta dar a coñecer a súa paixón participando en eventos artísticos, artesáns, exposicións, demostracións, conferencias, …

Elisabeth Mezières vive preto de Nimes (sur de Francia), en plena natureza e á beira do Parque Natural deas Monts d’ Ardèche.

O seu traballo xorde do desexo de tornear en verde as madeiras locais da maneira mais fina posible para que, ao secar, as deformacións propias do proceso acheguen unha beleza orgánica e elegante que constrúen ao redor das súas pezas un halo de poesía naturalizada ao que ela non pode renunciar. Ademas gústalle facer obxectos de uso cotián, acabados con cera de abella e aceite de noz, que resistan o paso do tempo sendo útiles, consentidos e queridos, polas súas propietarias-vos.

Relator 2018

Rod Page traballou en metalurgia e tratamentos térmicos, converteuse en mestre de metalistería e logo en profesor de deseño e tecnoloxía. En 1997, despois de asistir a unha demostración de Matthew Calder, puido acceder a un torno de madeira no seu traballo e úsoo para converter un tronco de bidueiro nunha forma oca; cometeu unha chea de erros, pero cun bo lixado a peza tiña bo aspecto e enganchouse!

En 2002 decidiu probar, a tempo parcial, o torneado de madeira como profesión aínda que ata agosto de 2011 non se converteu en tornero a tempo completo. O seu interese inicial era o torneado formas ocas Rod agora crea unha variedade de cousas, desde pequenos obxectos comerciais ata pezas de galería máis elaboradas; tamén desenvolveu procesos e equipos para facer pezas en celosía cun estilo propio e diferenciador.

Relator 2018

Jérôme Blanc naceu en Xenebra (Suíza) en 1978. Despois de cinco anos de estudos na Escola de Artes e Oficios de Xenebra foise en Australia onde descubriu o oficio de tornear a madeira, algo que nunca abandonou.

De regreso á súa terra, traballou como carpinteiro e tallista de madeira, ao mesmo tempo que profundaba no torneado con mestres franceses (Marc Ricourt; Jean- François Escoulen; Alain Mailland).

A Jérôme gústalle traballar a madeira verde que consegue na contorna, é branda e sorprenden as súas formas despois do secado. É unha persoa preocupada polos problemas ambientais; interésalle moito os vínculos entre o ser humano, a contorna natural e as súas pezas ás que achega cor e texturas mediante un continuo proceso de investigación.

Está convencido de que todas as persoas poden ser artistas que tan só necesita activar o seu desexo e motivación para gozar descubrindo a madeira con todos os seus sentidos.

Relator 2017

Christian Delhon, Francia, o seu primeiro adestramento de torneiro de madeira, baixo Jean- François Escoulen en 1994, orientou ao restaurador de ebanistería cara ao torneado decorativo.

Logo de contactar con torneros estadounidenses, australianos e canadenses ( Terry Martin, Mickaël Hasaluk, Mark Sfirri, André Martel …) e decídese a facer demostracións.

Christian agora posúe un taller e unha tenda, o que lle permite exhibir o seu traballo e ofrecer clases para principiantes ou estudantes avanzados en torneado.

As súas espectaculares esferas estreladas manifestan un torneado preciso e creativo na combinación de madeiras.

Rafael Saigí, canario, foi un autodidacta tardío do torneado da madeira, oficio no que se iniciou aos 40 anos e “aos 46 obtivo o carné de artesán”. Nada en especial introduciulle neste nobre oficio, “simplemente un día vin un torno no escaparate dunha ferraxería e compreino, desde entón comecei a aprender a tornear só, por pura afección e paixón, non por motivos laborais”.

Antes de comezar a tornear e crear unha peza Saigí estudaba previamente a súa forma, o debuxo, contraste e cor das vetas e a cortiza da madeira, que inflúen notablemente no posterior proceso de elaboración.

“Coa madeira en bruto, xa sexa de raíz, de tronco, de verruga, etc, inicio o proceso de creación, tentando ver a peza final antes de montar a madeira no torno”. Desta forma Rafael Saigí achegaba ao resultado final de cada unha das súas pezas unha parte orixinal da materia prima, xa fose un oco, unha greta, o bordo natural ou aquilo que máis lle chamase a atención para que quedase integrada e harmonizase coa vasilla ou obxecto realizado.

Faleceu recentemente.

Da illa de creta é o único tornero grego en facer demostracións internacionalmente, “exhibín o meu traballo en Inglaterra, Noruega, Bélxica, Francia e Estados Unidos. Tamén escribo artigos para revistas do Reino Unido, en particular a revista ” Woodturning”, e deseñei ferramentas de torneado de madeira para Hamlet Tools en Sheffield, Inglaterra. Pode atopar a miña galería e taller na cidade de Rethymno, Creta, onde pode ver o meu traballo e verme demostrando”. Como mediterráneo a madeira preferida para os seus traballos é a oliveira.  As súas onduladas formas combinan un torneado meticuloso co coidado tallado dos corpos das súas copas.

É un tornero e escultor en madeira francés, con sede en Isère,  rodeado de bosques Foi a transformación do material e a paixón polo traballo manual o que o levou en 2006 a suspender a súa carreira de enxeñería e reconverterse en escultura de madeira.

Este deseñador desenvolveu unha técnica para lixar madeira de forma transparente. Transforma anacos de carballo en bruto en encaixe real de madeira. Longa e meticulosa, esta técnica permite obter pezas de madeira de finura excepcional. Crecemento, exposición, tipo de chan, etc .: os aneis de madeira son unha fonte de información sobre a vida da árbore. Despois de haber torneado e baleirado a madeira ata obter unha forma moi fina, o escultor traballará o material con chorro de area para crear un efecto de encaixe e revelar a estrutura profunda deste material natural.

Con forza e ​​delicadeza, técnica e poesía, as creacións de Pascal Oudet mergúllannos na historia das árbores e nos desafían nas marcas do paso do tempo.

Polo seu coñecemento e o seu espírito de innovación, este creador cambia a aparencia do material de madeira, ofrecendo un xogo sutil de contraste entre o material e a luz. Obtivo numerosos premios, incluído o Gran Premio da Création da Ville de Paris na categoría “Artesanías confirmadas” en 2012. As súas pezas están presentes en moitos museos, incluído o Museo de Arte e Deseño de Nova York, como en Moitas coleccións privadas en todo o mundo.

J. García Otero da Coruña. Sempre lle gustou o torno, pero cando coñece a Fernando Vérez e a súa obra interésase seriamente. Participa desde os primeiros Encontros de Torneiros na Fraga, Xermade onde asiste a unha demostración de J- F Escoulen e iníciase no delicado mundo dos tembladores e descentrados. Asiduo colaborador nas demostracións da Asociación de Amigos dá Madeira das Pontes.

Nacido en Australia, Phil criouse con madeira na familia, o seu pai era carpinteiro e xunto coa súa nai eran restauradores de antigüidades.

A introdución de Phil ao torneado de madeira produciuse á idade de 13 anos cando o seu pai adquiriu un torno de pedal de ferro fundido para nenos, fabricado nos EE. UU. Na década de 1870. Tomouno como un hobby serio aos 20 anos e despois dun período de seis anos na industria de viaxes, tomou a decisión en 1994 de convertelo na súa profesión.

O seu coñecemento e apreciación das madeiras  obtívose inicialmente ao traballar como enxeñeiro forestal durante varios anos.

Phil é autor de varios artigos de revistas e do libro de proxectos máis vendido ” Woodturning, Two in One” que foi traducido a nove idiomas.

Os seus vasos de cores e formas ocas coas súas formas claras e fermosas e liñas fluídas buscan a forma perfecta. A súa razón para colorear madeira é mellorar a figura oculta en madeiras brancas, xeralmente unha ramificación ou unha ondulación,  de sicómoro, bidueiro prateado, freixo, arce e similares.

Benoît Averly vive e traballa en Borgoña (Francia), onde crea, cun espírito refinado, obras de madeira con sutís contrastes, xogando con luces, liñas e texturas. Inspirado pola natureza, a arquitectura, alimenta as súas creacións a través do seu traballo fotográfico durante as súas viaxes, buscando un ritmo e un equilibrio tranquilo.

A madeira, un material que descubriu desde a infancia, trabállase en formas simples, raramente lisas, a maioría das veces cubertas con materiais, texturas ou patróns repetitivos.

“Nacín nun pobo de Lugo, crieime noutro do Bierzo, en León, e desde fai cincuenta anos vivo en pobos dos arredores de Oviedo”. No ano 1981 tiven necesidade de buscar un torneiro de madeira en Oviedo para facer unhas pezas, atopeime con que só quedaba un na cidade e accedeu a deixarme velo traballar. Quedei estupefacto… Aquel artista metía un “pau cadrado” no torno e sacaba, entre unha nube de labras e en escasos minutos, un belo balaustre dunha escaleira. Era Andrés. Decateime de que acababan de celebrarse os primeiros Encontros de Torneiros na Fraga, Xermade; eses perdinmos, pero non faltei aos segundos, alí coñecín a Lolo coa súa inmensa destreza, Tito torneando e a Fernando ensinándonos coa súa coñecida maxia, máis adiante a Javier Palacios e a Arturo e o seu tradicional torno de ballesta. Así deixei de raspar con vellas limas e empecei a cortar con gubias de aceiro rápido que nos facilitaba o bo de Miguel de Tornyfusta”.

Profesor de Ciencias na Escola de Maxisterio de Oviedo, a súa paixón polo torno e os seus coñecementos de botánica brindounos inesquecibles visitas guiadas á contorna privilexiada da Fraga onde se celebraban os primeiros Encontros, descubríndonos o mundo das árbores da España húmida, materia prima imprescindible para o torno.

“Cando torneo sinto un profundo pracer por crear algo novo e unha tamén profunda gratitude por todos aqueles mestres que me ensinaron. As liñas de deseño que escollo e as formas que desenvolvo son sempre liñas puras e sinxelas, sen adornos nin floreos barrocas. Busco as formas harmónicas e equilibradas das pezas tradicionais .